Siena: De Crypte

Crypte.

“A descent into the world of colour takes you into the heart of the Cathedral to the place popularly known as the “Crypt”, one of the most important archaeological discoveries of the past twenty years.” De website van de Opera della Metropolitana di Siena gebruikt ronkende teksten aan het begin van een kort artikel over de Crypte, een ruimte onder de Duomo die inderdaad uitzonderlijk te noemen is. In 1999 stuitten onderzoekers die opgravingen deden onder het koor van de kathedraal plotseling en volkomen onverwacht op een goudmijn. Ze ontdekten een ruimte die was versierd met fresco’s uit de tweede helft van de dertiende eeuw. Hoewel ze eeuwenoud waren, verkeerden de fresco’s in uitstekende staat.

Op de website Sacred Destinations vindt men meer informatie over de geschiedenis van de Crypte. De benaming “crypte” is eigenlijk wat ongelukkig gekozen. Deze term suggereert dat de ruimte werd gebruikt om mensen te begraven, maar daar was hier geen sprake van. De crypte in Siena kan dan ook niet vergeleken worden met bijvoorbeeld de crypte van de Duomo in Florence. Sacred Destinations merkt over de Siënese crypte op dat deze “is thought to have functioned as a sort of porch [portiek], with stairways leading directly up into the nave of the cathedral”. De portiek werd in de dertiende eeuw gebouwd, maar toen na 1317 het koor van de Duomo werd verlengd en het baptisterium werd gebouwd, werd de ruimte opgegeven. Het plafond werd afgebroken, waardoor de bovenste frescocyclus verloren ging. De ruimte werd vervolgens gebruikt om spullen in op te slaan en ten slotte opgevuld met aarde. In 1999 werd de ruimte herontdekt en in 2003 werd ze opengesteld voor het publiek. Tijdens mijn eerste bezoek aan Siena in 2010 was ik niet in de Crypte geweest, dus ik was er bijzonder op gebrand de ruimte alsnog te zien tijdens mijn bezoek in 2016.

De Judaskus.

De Kruisiging.

De Crypte zelf – ik zal van een “Crypte” blijven spreken, ook al is de ruimte technisch gezien geen crypte – is niet zo vreselijk interessant, maar de fresco’s zijn prachtig. Ze werden vermoedelijk geschilderd tussen 1270 en 1280. De kleuren zijn schitterend, waarbij rood, blauw en goud domineren. Volgens de website van de Opera waren de schilders onder meer Guido da Siena (ca. 1230-1290), Dietisalvi di Speme (actief tussen 1250 en 1291), Guido di Graziano (gedocumenteerd tussen 1278 en 1302) en Rinaldo da Siena (actief 1260-1281). Sacred Destinations suggereert dat deze mannen mogelijk zijn geassisteerd door een jonge Duccio di Buoninsegna (ca. 1255-1318/19).

Kruisafneming.

De bovenste frescocyclus (niet bewaard; zie hierboven) bestond uit scènes uit het Oude Testament. De overgebleven scènes van de onderste cyclus zijn gebaseerd op het Nieuwe Testament en tonen het Leven van Christus. We zien bijvoorbeeld de Judaskus op een muur, en de Kruisiging, de Kruisafneming en de Begrafenis van Christus op een andere. De stijl is nog erg middeleeuws. Er was nog wat meer tijd nodig – en een Florentijnse kunstenaar genaamd Giotto – om echt te breken met de Byzantijnse schildertradities.

Bewening van Christus.

Christus in het voorgeborchte van de Hel.

Bijgewerkt 1 april 2024.