Een goed gevulde tafel bij Tanamalia.
Het charmante plaatsje Lizzano in Belvedere is vooral bekend vanwege het regionaal park Corno alle Scale. Dit is van oudsher een skigebied, maar met de niet meer te ontkennen klimaatverandering is het de vraag hoelang nog (de eigenaresse van onze agriturismo stelde deze vraag hardop). In elk geval bezochten wij het plaatsje niet in de winter, maar in de zomer, met temperaturen van ver boven de dertig graden. Zo hoog in de Apennijnen is het doorgaans nog best een eindje rijden naar supermarkten en restaurants, en de voornaamste reden voor ons bezoek aan Lizzano was de aanwezigheid van een restaurant dat ons zeer goed was bevallen. Het betreft het restaurant verbonden aan Albergo Piccolo Hotel Tanamalia. We bezochten het meerdere malen en altijd was het terras buiten goed gevuld. Reserveren is dan ook zeer aan te bevelen. Het restaurant ligt aan een gezellig plein waarop ’s zomers vaak activiteiten worden georganiseerd, zoals een openluchtdisco voor kinderen.
Een opvallend gebouw in Lizzano is de kerk van San Mamante. Met haar mierzoete roze gevel lijkt de kerk zo weggelopen uit een Disneyfilm. De kerk is gewijd aan Sint Mammas van Caesarea. Hij was een kindermartelaar uit de derde eeuw, afkomstig uit het huidige Kayseri in Turkije. Volgens de overlevering werd hij voor de leeuwen gegooid, maar weigerden deze dieren hem te verscheuren. Vergezeld door een leeuw predikte Mammas vervolgens voor de dieren, als een soort Sint Franciscus van Assisi avant la lettre. Uiteindelijk stierf hij alsnog de marteldood. De kerk van San Mamante is niet erg oud: het huidige kerkgebouw dateert van 1931. Het verving een oudere kerk die vermoedelijk ergens in de vroege middeleeuwen werd gebouwd. De wijding aan een oosterse heilige en de bouw in Byzantijnse stijl verraden een band met het Byzantijnse Exarchaat van Ravenna (ca. 550-751).
Kerk van San Mamante.
Zijaanzicht van de kerk.
Zicht op Lizzano in Belvedere.
Delùbro, of Longobardisch baptisterium.
De San Mamante bezit geen interessante kunst, maar het ronde gebouwtje dat erachter staat, is intrigerend. Het wordt het Delùbro genoemd, een woord dat zoiets als ‘heiligdom’ of ‘tempel’ betekent. Vermoedelijk gaat het om een baptisterium uit de Longobardische tijd. In 568 vielen de Longobarden onder hun koning Alboin Italië binnen en veroverden grote delen van het schiereiland op de keizer in Constantinopel. Ook Lizzano kwam in hun bezit. Het Longobardische koninkrijk werd tussen 749 en 756 geregeerd door Aistulf, wiens grootste wapenfeit de verovering van Ravenna in 751 was. De koning schonk in 753 omvangrijke gebieden aan de toen net gestichte abdij van Nonantola (bij Modena). Lizzano was onderdeel van de schenking. Het is goed mogelijk dat het baptisterium uit deze tijd dateert, dus de tweede helft van de achtste eeuw.
Wij verbleven zo’n vier kilometer buiten Lizzano, op een plek waar de Apennijnen op hun mooist zijn. niet ver van onze agriturismo stond op een heuvel een oude klokkentoren. Deze bleek ooit onderdeel te zijn geweest van een fort, de Rocca Corneto. Dit fort was in de veertiende eeuw in opdracht van de Senaat van Bologna gebouwd om de grenzen van het Bolognese gebied te bewaken. Men snapt direct waarom de Senaat deze locatie koos, want het uitzicht hier is werkelijk fenomenaal. De klokkentoren staat vlak bij het kleine kerkje van San Martino. Dat is te bezoeken, maar het huisvest geen echte kunstschatten. De echte kunstschat hier is het uitzicht.
Klokkentoren, ooit onderdeel van de Rocca Corneto.
Klokkentoren en kerk van San Martino.
De Apennijnen.