Perugia: Sant’Angelo

Sant’Angelo.

De opmerkelijke ronde kerk van Sant’Angelo in Perugia, gewijd aan de aartsengel Michael, is vaak vergeleken met de Santo Stefano Rotondo in Rome. De Sant’Angelo is wel enkele decennia jonger: ze dateert waarschijnlijk van het einde van de vijfde of de eerste helft van de zesde eeuw. Bezoekers betreden de kerk via een veertiende-eeuws Gotisch portaal, dat overigens oorspronkelijk een andere kerk in Perugia verfraaide. Het portaal werd hier omstreeks 1547 geplaatst. Het interieur van de kerk bestaat uit twee ringen, een binnenste en een buitenste, gescheiden door zestien zuilen uit de Oudheid. De lage koepel van het gebouwtje dateert vermoedelijk van de veertiende eeuw. Barokdecoraties zult u in de Sant’Angelo niet meer aantreffen. Bij een grote renovatie in 1948 zijn die allemaal verwijderd.

Met de nodige bombarie kondigde mijn reisgids “schitterende fresco’s” aan die op de muren van de kerk te bewonderen zouden zijn. Dat is lichtelijk overdreven. De fresco’s zijn aardig, maar zeker niet uitzonderlijk. Het interessantste fresco, dat van de veertiende eeuw dateert, vinden we op de muur direct rechts van de ingang. Er zijn drie heiligen op afgebeeld, namelijk Agatha, Laurentius en Veronica. Sint Agatha van Sicilië was een maagd die in de derde eeuw de marteldood stierf. Naar verluidt werden haar borsten afgezet met een tang, en dat lijkt op het fresco inderdaad ook gebeurd te zien. We zien althans twee nogal bloederige vlekken op de plek waar ooit borsten kunnen hebben gezeten. Sint Laurentius stierf op 10 augustus 258 de marteldood nadat hij had geweigerd de autoriteiten te vertellen waar de rijkdommen van de Kerk verborgen waren. De Sant’Angelo werd beheerd door kanunniken van San Lorenzo, hetgeen de aanwezigheid van de heilige zou kunnen verklaren. Overigens is ook de kathedraal van Perugia aan Laurentius gewijd.

Fresco, veertiende eeuw.

Veronica, ten slotte, houdt de doek vast waarmee Christus voorafgaand aan de kruising zijn gelaat zou hebben afgeveegd. Zo kwam een afdruk van zijn gezicht op de zweetdoek (sudario in het Italiaans) terecht. De naam Veronica is overigens afgeleid van het Grieks-Macedonische Berenike, wat ‘drager van de zege’ betekent (de naam is eigenlijk Pherenike, maar de Macedoniërs spraken de ‘f’ uit als een ‘b’; ze werden dan ook geregeerd door koning Bilippos). De theorie dat de naam komt van het Grieks-Latijnse vera icon – ‘ware afbeelding’, naar de afdruk op de zweetdoek – is taalkundig nogal moeilijk te verdedigen. De combinatie vera icon is feitelijk Latijn noch Grieks, en hoe de letters op miraculeuze wijze van plaats zijn gewisseld, vermeldt de theorie niet.

Interieur van de kerk.

Bronnen

One Comment:

  1. Pingback:Perugia: Sant’Angelo – – Corvinus –

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.