In de afgelopen negen bijdragen heb ik de inspanningen besproken die Michiel de Ruyter, zowel als koopman als als viceadmiraal, zich heeft getroost om christenslaven in Noord-Afrika te bevrijden. Het ging om Nederlanders en andere Europeanen die werden vastgehouden in Marokko, Algerije, Tunesië en Libië, op het land en op…
Het voorlopige vredesverdrag dat Michiel de Ruyter in november 1662 met de stad Algiers had gesloten bleek al snel een wassen neus te zijn. De Algerijnen bleven Nederlandse schepen buitmaken en de bemanningen in slavernij afvoeren. Cornelis Tromp, die in maart 1663 De Ruyter was opgevolgd als opperbevelhebber in de…
Met een voorlopig vredesverdrag en een wapenstilstand met Tunis op zak voer viceadmiraal Michiel de Ruyter in maart 1662 naar Cagliari op Sardinië. Daar werden de schepen bevoorraad, waarna De Ruyter begin april koers zette naar Algiers. Algiers was het beruchtste en zonder enige twijfel ook het rijkste Noord-Afrikaanse kapersnest…
Wie door de straten van Rome loopt, wordt op veel plaatsen nog herinnerd aan het duistere fascistische verleden van Italië. Het gaat dan om het Italië van de jaren twintig, dertig en veertig van de vorige eeuw, het Italië van Benito Mussolini. Soms is een bezoeker zich er nauwelijks bewust…
Op 19 maart 1930 behandelde de Eerste Kamer de begroting van Defensie. De fractievoorzitter van de Roomsch-Katholieke Staatspartij, Van Lanschot, sprak tijdens zijn betoog de volgende woorden: “Een enkele ontdekking van het menschelijk vernuft kan natuurlijk het aanzien van de wereld veranderen. Nemen wij de ontdekking van Marconi, de draadlooze.”…
De achtervolging van vijf Noord-Afrikaanse kaperschepen had Michiel de Ruyter en zijn eskader op 16-17 februari 1662 tot aan Kaap Farina gebracht. Deze kaap, ook bekend als Ras et Tarf, vormt het noordwestelijkste puntje van de Golf van Tunis. De stad Tunis zelf ligt enkele tientallen kilometers zuidelijker. In die…
Dankzij de inspanningen van een zekere Cornelius Haga kon de Republiek der Verenigde Nederlanden in 1612 een verdrag met het Ottomaanse Rijk sluiten. Zo’n verdrag – formeel een capitulatie, dus een overgave – bood de Republiek vele voordelen. Hoewel het verval in het Ottomaanse Rijk al enigszins zichtbaar was, beheersten…
Na een waardevolle bijdrage te hebben geleverd aan het oplossen van de crisis in Salee voer Michiel de Ruyter begin november 1655 op de Tijdverdrijf terug richting de Straat van Gibraltar en het Iberisch schiereiland. Onderweg kwam de viceadmiraal diverse schepen tegen waarvan hij in zijn journaal melding maakte. Spaanse…
De Republiek der Verenigde Nederlanden had sinds 1651 een vredesverdrag met de Marokkaanse stad Salee (Rabat), een de facto onafhankelijk staatje waarvan de economie voor een groot deel dreef op de kaapvaart. Het verdrag moest voorkomen dat Nederlandse handelsschepen in Marokkaanse handen vielen. In 1654 kwam de vrede echter in…
Tijdens zijn expeditie tegen de Noord-Afrikaanse kapers in 1655 voer viceadmiraal Michiel de Ruyter op 27 september van dat jaar op de Tijdverdrijf net buiten de Straat van Gibraltar. Het weer was goed, en op enig moment signaleerde hij een groot schip dat zijn aandacht trok. Met slechts twee andere…
Op 2 maart 1654 werd Michiel de Ruyter beëdigd als viceadmiraal van Amsterdam, de belangrijkste van de vijf admiraliteiten die de Republiek kende. Vrijwel direct werd hij, nog niet eens woonachtig in de stad aan het IJ, ingezet om Nederlandse schepen te escorteren die door de Straat van Gibraltar naar…
Christenslaven zijn de ongelukkige Europeanen, zeelieden en kustbewoners, die tussen grofweg 1520 en het eerste kwart van de negentiende eeuw in handen vielen van Noord-Afrikaanse kapers. Deze waren afkomstig uit Marokko, Algerije, Tunesië en Libië en worden ook wel de ‘Barbarijse zeerovers’ genoemd. Meer dan een miljoen Europeanen zijn in…
On a plateau to the southeast of Rethymnon we find the Arkádi monastery, a complex that plays an important role in the history of Crete. According to tradition the monastery was founded in the fifth century by the Eastern Roman emperor Arcadius (383-408). It was supposedly named after him, but…
We basically had two reasons to visit the charming little town of Agios Nikolaos in the eastern part of Crete. The first reason was the local archaeological museum, which was recommended in both of our travel guides. The second reason was the fact that one of our travel guides counted…
In het Romeinse expansiebeleid nam het stichten van kolonies in de gebieden van verslagen volkeren een prominente plek in. Ten tijde van de Tweede Samnitische oorlog (327-304 BCE) hadden de Latijnse kolonies Suessa Aurunca, Pontiae en Interamna het levenslicht gezien, en in 303 BCE volgden Alba Fucens in het gebied…
Tussen 358 BCE en 351 BCE had Rome al eens een oorlog gevoerd met de Etruskische stad Tarquinii (Tarchna). Ondanks forse tegenslagen was die oorlog in een Romeinse zege geëindigd, waarna er een wapenstilstand van veertig jaar was gesloten. Die liep dus in 311 BCE af en het lijkt erop…
De Romeinen hadden in 354 BCE een bondgenootschap met de Samnieten van zuidelijk Centraal-Italië gesloten. De Eerste Samnitische oorlog van 343-341 BCE had hier een einde aan gemaakt, maar na de Romeinse zege in het conflict was het bondgenootschap hernieuwd en hadden de Samnieten aan Romeinse zijde meegevochten tijdens de…
In 343 BCE brak er een oorlog uit tussen de Romeinen en de Samnieten, een Oskisch sprekend volk dat in de heuvels en bergen van zuidelijk Centraal-Italië woonde. De Romeinen betoonden zich hier buitengewoon opportunistisch, want nog maar iets meer dan tien jaar daarvoor hadden ze juist een bondgenootschap met…
Voorlopig was het met de nederlagen van Praeneste en Velitrae weer even rustig onder de Latijnse bondgenoten. Dat betekende niet dat Rome nu geen problemen meer het hoofd hoefde te bieden. De oorlog met de Volsci ging onverminderd door en deze oude vijand betoonde zich bijzonder taai. In de hier…
Na de kortstondige bezetting van Rome door de Keltische Senones van Brennus in 390 BCE of 387/386 BCE[1] lag een groot deel van de stad in puin. Het is nu niet meer precies na te gaan hoe groot de verwoesting was, maar dat de schade aanzienlijk was, hoeft niet betwijfeld…