The year 326 was meant to be a year of feast and celebration for the emperor Constantine. His last remaining rival Licinius was dead, the Roman Empire was united again under a single emperor and for the moment the unity within the Christian church had been restored thanks to the…
In the spring of 324 Constantine and Licinius were both ready for war. According to Zosimus, Constantine had gathered an army of almost 120,000 infantry and 10,000 cavalry, while Licinius commanded almost 150,000 infantry and 15,000 cavalry.[1] These numbers may remind us of the battle of Lugdunum, fought in the…
During the Roman Republic the Senate had been, from time to time, the most powerful body of the state. During the Principate its power had been greatly reduced, while during the Dominate and the reign of the emperor Diocletianus the Senate had become a marginal factor at best. Constantine more…
In February of the year 313 Constantine and Licinius met in Mediolanum (Milan) in Northern Italy. There the two men formalised the alliance that had already been in effect since 311. Licinius married Constantia, Constantine’s Christian half-sister. The emperors furthermore agreed that Constantine would rule over the western half of…
On paper, the Tetrarchy had been an excellent idea: two senior emperors (augusti) and two junior emperors (caesares) would rule over the vast Roman Empire in perfect harmony. When Diocletianus, who had designed the system, and his co-emperor Maximianus abdicated in 305, the system of succession seemed to be working…
Diocletianus styled himself dominus et deus, but towards the end of his reign as emperor it was crystal clear that he was not omnipotent. There was one enemy that proved to be invincible: inflation. Although the emperor tried to blame greedy and depraved individuals, the inflation had in fact been…
Het jaar 326 had een feestjaar voor keizer Constantijn moeten worden. Zijn laatst overgebleven rivaal Licinius was dood, het Romeinse Rijk was weer verenigd onder één keizer en ook de eenheid binnen de christelijke kerk was dankzij het Concilie van Nicaea voorlopig hersteld. Constantijn had al in juli 325 zijn…
In de lente van 324 waren Constantijn en Licinius allebei klaar voor oorlog. Constantijn had volgens Zosimus een leger van 120.000 infanteristen en 10.000 ruiters verzameld, Licinius bijna 150.000 infanteristen en 15.000 ruiters.[1] Deze aantallen doen denken aan de strijd bij Lugdunum tussen Septimius Severus en Clodius Albinus in het…
Ten tijde van de Romeinse Republiek was de Senaat bij tijd en wijle het machtigste orgaan van de staat geweest. Tijdens het Principaat was die macht sterk afgenomen, om tijdens het Dominaat en de regering van Diocletianus volkomen marginaal te worden. Constantijn blies de Senaat echter nieuw leven in na…
In februari van het jaar 313 ontmoetten Constantijn en Licinius elkaar in Mediolanum (Milaan) in Noord-Italië. Daar bezegelden beide mannen hun bondgenootschap, dat feitelijk al sinds 311 bestond. Licinius trad in het huwelijk met Constantia, de christelijke halfzuster van Constantijn. Verder spraken de keizers af dat Constantijn over het westelijke…
Op papier was de Tetrarchie een goed idee geweest: twee senior keizers (augusti) en twee junior keizers (caesares) regeren in goede harmonie over het enorme Romeinse Rijk. Na het aftreden van Diocletianus, de ontwerper van het systeem, en zijn medekeizer Maximianus in 305 leek ook de opvolging goed te gaan.…
Diocletianus noemde zichzelf dominus et deus, maar tegen het einde van zijn carrière als keizer bleek overduidelijk dat hij niet almachtig was. De vijand die onverslaanbaar bleek te zijn, was inflatie. Ook al weet de keizer deze inflatie vooral aan de hebzucht van verdorven individuen, deze was toch echt deels…