Santo Stefano Protomartire of chiesa del Purgatorio.
De Corso Ruggero is een van de belangrijkste straten van het charmante stadje Cefalù. De straat is vernoemd naar Rogier II, de Normandische koning van Sicilië tussen 1130 en 1154. Als geen ander heeft Rogier II zijn stempel op Cefalù gedrukt. Vanuit zijn paleis in het stadje – vermoedelijk het gebouw dat nu bekendstaat als de Osterio Magno – hield hij toezicht op de bouw van een prachtige nieuwe kathedraal. Het verhaal van koning Rogier en de kathedraal van Cefalù heb ik elders al verteld. In deze bijdrage ga ik in op enkele andere bezienswaardigheden.
Eveneens aan de Corso Ruggero staat de kerk van Santo Stefano Protomartire, lokaal ook bekend als de chiesa del Purgatorio (kerk van het Vagevuur). De kerk dateert van 1488 en kwam begin zeventiende eeuw in handen van een broederschap die gewijd was aan de zielen in het Vagevuur. Hiermee is de alternatieve naam van de kerk verklaard.
De Santo Stefano heeft een eenvoudige gevel met diverse ronde ramen (oculi), een mooi portaal in Barokstijl en een dubbele trap. Of het interieur van de kerk eveneens de moeite waard is, durf ik niet te zeggen. Ik heb de kerk namelijk niet geopend aangetroffen. Nu kan dat het gevolg zijn van het feit dat mijn bezoek aan Cefalù plaatsvond in januari, maar wie op Wikimedia Commons zoekt naar foto’s van het interieur van de kerk, vindt er geen enkele. Uit een gesprekje met een inwoner van het stadje maakte ik op dat de kerk gewoon zelden tot nooit open is. Dat is jammer, want hierdoor heb ik geen blik kunnen werpen op de marmeren sarcofaag van Enrico Piraino, baron van Mandralisca (1809-1864). Piraino was korte tijd lid van de Italiaanse Tweede Kamer en bezat een mooie kunstverzameling. Deze is nu te bewonderen in het naar hem vernoemde museum van Cefalù, gevestigd in het voormalige palazzo van de familie Piraino.
Middeleeuwse wasplaats (Lavatoio Medievale).
Vanaf de kerk lopen we naar de bijzondere middeleeuwse wasplaats van het stadje (Lavatoio Medievale). Hier konden inwoners van Cefalù tot enkele decennia geleden hun kleren wassen. De wasplaats ligt enkele meters onder straatniveau en wordt bereikt via een trap. Het water is afkomstig van de rivier de Cefalino, die oorspronkelijk langs de wasplaats stroomde, maar in de zeventiende eeuw overdekt werd. De middeleeuwse wasplaats is een prachtige locatie, maar helaas werd mijn bezoek enigszins verpest door een dode kat die in een van de bassins ronddreef.
Middeleeuwse wasplaats (Lavatoio Medievale).
Achter de wasplaats ligt een klein strandje met een heel aardige pier. Vanaf het einde van deze pier heeft men een prachtig uitzicht op het stadje en op de rots waaronder het ligt. De oude Grieken meenden dat deze rots veel weg had van een mensenhoofd (κεφαλή) en ze noemden het stadje dan ook Kephaloidion. Vandaar de naam Cefalù. De twee torens van de kathedraal van koning Rogier steken net boven de andere gebouwen van het stadje uit. Het uitzicht vanaf de Lungomare Giuseppe Giardina, de weg die langs de zee loopt, is nog vele malen mooier. Dan ziet u namelijk nog veel meer van de koninklijke kathedraal.
De rots van Cefalù.
Cefalù bezien van boven. Links de pier, rechts de kathedraal.